Vođena željom da se u potpunosti ostvari u težnji da jednog dana postane psiholog koji sebe vidi kao „advokata za decu i porodice“, 2003. godine na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Nišu upisuje studije psihologije.

U diplomskim radu bavi se ispitivanjem korelacije kognitivnih i intelektualnih sposobnosti, adaptivnog ponašanja i postignuća učenika u školi. Temeljan istraživački rad na ovu temu obavlja sa učenicima Škole za osnovno i srednje obrazovanje sa domom „Sveti Sava“, gde obavlja i pripravnički staž, nakon čega ostaje da radi sa učenicima i njihovim porodicama do današnjeg dana.

Uključena je u pružanje obrazovno-vaspitne podrške učenicima tokom njihovog boravka u školi i domu učenika tokom školske godine, pomažući im da dostignu maksimum svojih potencijala a uvažavajući specifičnosti svakog učenika ponaosob. Kroz savetodavni rad roditeljima učenika pomaže da im budu što snažnija podrška tokom njihovog školovanja i odrastanja.

U svakodnevnom radu bavi se problemima u ponašanju i prilagođavanju dece u razvojnom periodu, teškoćama u učenju, tehnikama upravljanja besom kod mlađe dece i adolescenata, razvojem socijalnih veština, rešavanju vršnjačkih konflikata, podsticanju samopouzdanja, a sve to u cilju poboljšanja uspeha u školi i stvaranja pozitivne slike o sebi, što je deci u tom periodu neophodno za razvijanje zdrave ličnosti kao i funkcionisanje u široj društvenoj sredini.

Kroz radionice i grupni rad sa decom i adolescentima bavi se najrazličitijim temama: rešavanje konflikata sa vršnjacima, poboljašanje motivacije za učenje, odnos prema autoritetu (roditelji, nastavnici), emocije i emocionalna pismenost, partnerstvo i partnerski odnosi sa ciljem buđenja i afirmisanja psiholoških kapaciteta mladih i unapređivanja njihovog psihološkog rasta i razvoja.

Deca, adolescenti i njihove porodice u središtu su njenog rada, a njena praksa rođena je iz želje da pomogne svojim klijentima da prevladaju neugodne i ometajuće simptome, teškoće i probleme. U savetodavnom radu zauzima dobronameran, ali aktivan i realan stav prema detetu i roditeljima, navodeći ih da prolaze kroz nova osećajna iskustva. Upravo ta iskustva predstavljaju ključnu tačku prožimanja osećajnih i saznajnih procesa koji vode ka glavnom cilju savetovanja, a to je razrešavanje konflikata, teškoća, problema, strahova i drugih ometajućih simptoma.

U stalnoj težnji za usavršavanjem i pronalaženjem novih odgovora na brojna pitanja vezano za primarnu prevenciju, rano otkrivanje poremećaja kod dece i adolescenata ali i savetodavni pristup u radu sa roditeljima, pored formalnog obrazovanja, stekla je dodatna znanja kroz niz sertifikovanih obuka: Obuka za rad sa problematičnim roditeljima i porodicama, Teškoće u učenju i ponašanju u vrtiću i školi – Disharmoničan razvoj kod dece, Saznajni razvoj i reedukacija, Vaspitni problemi učenika i kako ih rešiti, Podsticanje senzorne integracije kod dece, Primena Montesori materijala.

Na Institutu za mentalno zdravlje u Beogradu završila je edukacije i stekla značajne sertifikate iz kurseva akreditovanih prema Odluci zdravstvenog saveta – “Mentalna higijena razvojnog doba – Unapređenje i zaštita mentalnog zdravlja dece i mladih” kao i “Mentalni poremećaji i poremećaji ponašanja u detinjstvu i mladosti”. Pored toga završila je i obuku iz Kliničke psihodijagnostike dece a trenutno je na edukaciji iz Sistemske porodične psihoterapije.

Inspiraciju za rad uvek iznova pronalazi u rečima dečijeg psihoanalitičara Melanije Klajn: “Jedno od mnogih zanimljivih i iznenađujućih iskustava početnika u analizi dece je da u vrlo malom detetu pronađe kapacitet za uvid koji je često daleko veći od onog koji se može pronaći kod odraslih.”